در ایران فعالان حوزه اکوتوریسم همواره با مشکل کمبود امکانات اقامتی هماهنگ با اقلیم منطقه در طبیعت مواجه بوده اند. وجود یک رساله اقامتگاه کوهستانی مناسب برای استراحت اکوتوریست ها در نزدیکی جاذبه های طبیعی همواره یکی از دغدغه های مهم برنامه ریزان سفرهای طبیعت گردی بوده است. با این که سفرهای طبیعت گردی در مقایسه با سایر شاخه های توریسم، امکانات و زیر ساخت های کمتری نیاز دارد، ولی حداقل امکانات اقامتی برای اکوتوریست هایی که تورهایی به نسبت پرهزینه را خریداری کرده اند تا بتوانند تجربه سفری متفاوت داشته باشند جزو نیازهای مهم این نوع سفرها محسوب می شود. بنابراین نحوه شکل گیری این مطالعات اقامتگاه کوهستانی ها و ارتباط آن ها با یکدیگر می تواند الگوی مناسبی برای توسعه این گونه زیر ساخت ها محسوب شود. از طرفی چون فعالیت های اکوتوریستی در درون مناطق طبیعی انجام می شود این گونه فعالیت ها همواره در مواجه با جامعه میزبان است. بنابراین جامعه میزبان جزء مهمی از یک فعالیت اکوتوریستی محسوب می شود. بررسی نگرش ساکنان محلی نسبت به این پدیده جدید و تاثیر آن در زندگی آن ها نیز می تواند درس های آموخته مفیدی برای پروژه ها و طرح های مشابه باشد. روستای ونایی به واسطه دارا بودن جاذبه های طبیعی فراوان، همواره مورد توجه گردشگران و دوستداران طبیعت بوده است. هرساله اکوتوریست های زیادی جهت بازدید از جاذبه های طبیعی، به این روستا مسافرت می کنند. اما امکان اقامت در روستا به دلیل ضعف امکانات و خدمات، ناچیز بوده و همین امر، بازدید از روستا را به شکل بازدید روزانه درآورده است. فقدان برخی امکانات مانند عدم مسیر دسترسی مناسب جهت اتومبیل، خاکی بودن برخی مسیر پیاده، عدم وجود امکانات خدماتی در کنار اغلب جاذبه ها و ... بر تقاضای گردشگری تاثیر منفی گذاشته است. در واقع، روستای ونایی دارای ظرفیت های بزرگ محیط طبیعی برای توسعه فعالیت های تفرجی و گردشگری است که به دلیل عدم وجود زیرساخت ها و امکانات مورد نیاز این پتانسیل ها شرایط بالفعل شدن را پیدا نکرده اند.
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
